In de rij voor illusie.

Het is zondag en ik besluit een wandeling te gaan maken. Wandelen is voor mij het ultieme weekendgevoel. Als kind had je me op geen enkele wijze aan het wandelen gekregen, maar ook ik word een jaartje ouder. Zonder doel of bestemming een beetje ronddwalen door de stad, heerlijk. Wandelen in een bos vind ik weer te veel druk op de wandeling leggen. Dan wandel je echt om het wandelen. Ik wandel maar wat (leuk woord eigenlijk he? Wandelen). Maar daar draait het vandaag niet om. Waar het vandaag om draait is een van de onmiskenbare koplopers in de dingen die ik niet snap. 

Je komt naar Amsterdam. Naar die prachtige stad, vol geheime steegjes en bijzondere plekjes. En wat doen mensen? Ze gaan in de rij staan voor Madame Tussauds. De rij rijkt tot ergens halverwege het Rokin, van de gezichten die er in staan word je evenmin vrolijk, maar toch wil je zo graag naar binnen dat je het aangaat: jij gaat in de rij staan. 

Na uren te hebben gewacht en een veel te duur ticket te hebben betaald ga je vervolgens naar binnen om wassenbeelden te bekijken. Alle respect, want ik vind het ontzettend knap wat ze met die was doen. Toch kan ik het niet laten om me af te vragen waarom je naar een illusie van een illusie zou willen kijken. Het gros van de bekende mensen die je tijdens de tour met angstaanjagende blik aanstaren hebben helemaal niets te maken met wie zij in werkelijkheid zijn en daar dan ook nog eens een beeld van. In de rij voor illusie. Volgens mij gaan de meeste mensen er ook heen om op de foto te gaan met de beelden. Heb je toch maar even mooi een kiekje met Elvis. We willen maar al te graag vergeten dat het gewoon een beeld is, van was, en dat je die tijd ook had kunnen steken in het leren kennen van de stad. De stad, die er echt is en zal blijven.  

Misschien staan we allemaal wel in de rij voor illusie, willen we het leven allemaal net iets mooier of spannender maken dan het is. Misschien heb ik nu kritiek op iets dat ik zelf net zo hard doe, maar dan in andere vormen. Misschien moet ik eens een bezoekje brengen aan Madame Tussauds om te kijken of het iets met me doet. Maar voor nu mijn oordeel: ga wandelen door de stad zonder doel of bestemming, praat tegen een wildvreemde over zijn of haar verhaal, eet onbekende dingen, neem desnoods een rondvaartboot, maar ga verdomme niet in de rij staan voor een wassenbeeld van iemand waar de rest van de wereld ook maar iets van heeft gemaakt.